Čajniče
U Gornjem Podrinju, između planina Cicelja i Čivči Brda, na rijeci Janjini, desnoj pritoci Drine, prostire se opština Čajniče. Nalazi se na tromeđi Republike Srpske, Republike Srbije i Republike Crne Gore. Gradsko naselje nalazi se na dvadesetom kilometru puta Goražde – Pljevlja. Zahvata površinu od 275 kilometara kvadratnih, koju, prema preliminarnim rezultatima popisa stanovništva iz 2013. godine, naseljava nešto više od 5 400 stanovnika. Sam grad broji oko 2 400 ljudi.
Postoje dvije teorije vezane za nastanak imena ove opštine. Po jednoj, Čajniče ima persijsko ime, i u prevodu znači hladna voda. Po drugoj, postoji vjerovanje da je opština dobila naziv po bogatstvu njihovog kraja prirodnim biljem od kojeg se tradicionalno spremaju razni čajevi.
Čajniče se prvi put pominje 1477. godine. Do 1572. godine bilo je u sastavu Hercegovačkog sandžaka, a tek 1582. godine pominje se kao samostalni kadiluk. Njegovom razvoju u tom periodu doprinijeli su rudnici željeza, jedini u Hercegovačkom sandžaku, kao i položaj koji je zauzimao na trgovačkom putu između Dubrovnika i Istanbula. U XVII vijeku čajnički kovači bili su poznati po vještini obrade metala, a u mjestu je postojala i kovačnica novca.
Najznačajnija grana poljoprivrede je stočarstvo. Prije rata Čajniče je imalo razvijenu drvoprerađivačku i tekstilnu industriju. Danas je ovo malo mjesto poznato po sakralnim vrijednostima pravoslavlja – hramovima i čudotvornim ikonama od kojih je najpoznatija ikona Presvete Bogorodice čajničke.
